A my już szykujemy się do akcji "Razem w Święta"...

Za kilka dni kolejna odsłona...

Jubileusz

 

We wrześniu Zgromadzenie Sióstr Kapucynek Najświętszego Serca Jezusa, obchodziło jubileusz 25-lecia obecności w Polsce. Zgromadzenie założyli słudzy Boży ks. Franciszek Maria di Francia oraz matka Weronika Briguglio. W charyzmat sióstr została wpisana miłość na wzór Chrystusa: kontemplować miłosierną Miłość Boga, wpatrując się na modlitwie w Serce Jezusa, uczyć się tej Miłości, żyć nią i przekazywać innym, szczególnie dzieciom i młodzieży opuszczonej. A wszystko to w duchu franciszkańskim, w pokorze, ubóstwie, prostocie i radości. 

Do lublina Siostry Kapucynki trafiły 25 lat temu. Uczyły katechezy i studiowały. Kilka lat później otrzymały pozwolenie na prowadzenie rodzinnego domu dziecka. Uroczystości jubileuszowe odbyły się 15 i 16 września w Wąwolnicy i Lublinie.

Pociągnij mnie za sobą! Pobiegnijmy! Wprowadź mnie, królu, w twe komnaty! Cieszyć się będziemy i weselić Tobą i sławić twą miłość nad wino; jakże słusznie Cię miłują! (Pnp 1,4). Elżbieta, Agnieszka, Joanna i Dorota. Cztery Siostry Kapucynki, które odpowiedziały na głos Bożego wołania i poszły za nim, aby uczestniczyć w Jego posłannictwie słowem i czynem. W sobotę, 15 września, podczas dziękczynnej Mszy Świętej w Wąwolnicy złożyły śluby wieczyste. Liturgii przewodniczył jego Ekscelencja Ksiądz Arcybiskup Stanisław Budzik. Chwile pełne szczęścia, tajemnicy i wzruszenia. Świątynia wypełniła się kapłanami, braćmi zakonnymi, siostrami, wychowankami, przyjaciółmi i dobrodziejami. Obecni byli również rodzice, którzy udzielili Siostrom swojego błogosławieństwa. Tak, chcę się oddać Bogu. Chcę mu służyć do końca życia. Staliśmy się świadkami. Uczestnikami ogromnej radości.

Świętowaliśmy do wieczora. Zgromadziliśmy się wszyscy wokół budującego się w Wąwolnicy domu Sióstr Kapucynek. Atmosfera była rodzinna. Miejsce szczególne. Siostry przygotowały królewski posiłek. Wszystko pod niebem zasnutym chmurami, przez które od czasu do czasu uśmiechało się do nas słońce. Był czas na rozmowy i na tańce. Był czas na refleksje. Pan Bóg dotknął naszych serc posługując się aktorami-amatorami, którzy z okazji Jubileuszu przygotowali przedstawienie o tym, co sprawia, że życie jest wyjątkowe. Na koniec zasmakowaliśmy słodyczy, dzieląc się ogromnym, pięknie udekorowanym tortem.

Do domu zabraliśmy bezcenne wspomnienia, które na długo pozostaną w naszej pamięci.